Serat Wulangreh pupuh Dhandanggula

DHANDHANGGULA

01

Pamedare wasitaning ati, ujumantaka aniru Pujangga, dahat muda ing batine.

Nanging kedah ginunggung, datan wruh yen akeh ngesemi, ameksa angrumpaka,

basa kang kalantur, turur kang katula-tula, tinalaten rinuruh kalawan ririh, mrih

padanging sasmita.

02

Sasmitaning ngaurip puniki, mapan ewuh yen ora weruha, tan jumeneng ing uripe,

akeh kang ngaku-aku, pangrasane sampun udani, tur durung wruh ing rasa, rasa

kang satuhu, rasaning rasa punika, upayanen darapon sampurna ugi, ing

kauripanira.

03

Jroning Quran nggoning rasa yekti, nanging ta pilih ingkang unginga, kajaba lawan

tuduhe, nora kena den awur, ing satemah nora pinanggih, mundak katalanjukan,

tedah sasar susur, yen sira ajun waskita, sampurnane ing badanira, sira

anggugurua.

04

Nanging yen sira ngguguru kaki, amiliha manungsa kang nyata, ingkang becik

martabate, sarta kang wruh ing chukum, kang ngibadah lan kang wirangi, sokur

oleh wong tapa, ingkang wus amungkul, tan mikir pawewehing liyan, iku pantes

sira guronana kaki, sartane kawruhana.

05

Lamun ana wong micara kaki, tan mupakat ing patang prakara, aja sira age-age,

anganggep nyatanipun, saringana dipun baresih, limbangen lan kang patang :

prakara rumuhun, dalil qadis lan ijemak, lan kijase papat iku salah siji, ana-a kang

mupakat.

06

Ana uga den antepi, yen ucul saka patang prakara, nora enak legetane, tan

wurung tinggal wektu, panganggepe wus angengkoki, aja kudu sembah Hajang,

wus salat kateng-sun, banjure mbuwang sarengat, batal haram nora nganggo den

rawati, bubrah sakehing tata.

07

Angel temen ing jaman puniki, ingkang pantes kena ginuronan, akeh wong jaya

ngelmune, lan arang ingkang manut, yen wong ngelmu ingkang netepi, ing

panggawening sarak, den arani luput, nanging ta asesenengan, nora kena den wor

kakarepaneki, pancene prijangga.

08

Ingkang lumrah ing mangsa puniki, mapan guru ingkang golek sabat, tuhu kuwalik

karepe, kang wus lumrah karuhun, jaman kuna mapan si murid, ingkang pada

ngupaya, kudu angguguru, ing mengko iki ta nora, Kyai Guru narutuk ngupaya

murid, dadiya kantira.

Sumber